In de winter van 1962/1963 (de koudste van de twintigste eeuw) kwam dierenvriend Esser maandenlang niet aan schilderen toe omdat hij te druk was met het verzorgen van de vogels bij hem in de buurt. Hij voert ze, brengt balen stro naar het ijs en neemt in het ijs vastgevroren vogels mee naar huis. Na deze tijd maakte hij een serie tekeningen/gouaches "Stervende vogels" waarvan dit er één is.
"Ik kan niet schilderen bij al dat vogelleed. Dat geruisloze sterven van die dieren grijpt me verschrikkelijk aan. Van het moment af, dat ik voor de eerste keer een vogel in doodsnood over het ijs zag fladderen, heb ik geen penseel meer aangeraakt." Gerard Esser in Algemeen Handelsblad (17 maart 1963).
Gemonteerd op een vel papier van 32,1 x 26,4 cm.
